ارسَنجان(به پارسی میانه: ارسنگان ) یکی از شهرهای استان فارس است و در فاصله 120 کیلومتری شمال شرقی شیراز قرار دارد. این شهر سومین شهر ایمن خاورمیانه و دومین شهر ایمن ایران می باشد که از طرف سازمان جهانی یونسکو تعیین شده است. شهر ارسنجان در بخش مرکزی شهرستان قرار دارد. و فاصله این شهرستان از سعادت شهر و اتوبان تهران شیراز 30 کیلومتر می باشد.
وجه تسمیه اسم اولیه این شهرستان ارسنگان بوده، که از دو بخش ارسن به معنای خوش آب و هوا و گان به معنای جا و مکان تشکیل شده. بعد از یورش اعراب به ایران و تغییر زبان ایرانیان نام این شهر به ارسنجان تغییر یافتهاست. شهر ارسنجان دارای گذشتهای دیرین است که به همین لحاظ اکثر کتب گذشته همچون فارسنامه ناصری، آثار العجم فرصت الدوله شیرازی، بستان السیاحه زین العابدین صوفی، دایره المعارف علامه دهخدا و دهها کتاب دیگر با تفصیل از آن نام بردهاند، اما تاریخ صحیح و دقیقی که بتوان بر آن استناد جست و سال بنای این شهر را دانست در دست نیست ولی بخاطر پیدایش آثار باستانی فراوان بعضی مورخان و باستان شناسان تاریخچه آن را به قبل از ظهور اسلام و تعداد دیگری بنای این شهر را به 2500 سال قبل از میلاد مسیح تخمین زدهاند.
پیرامون ارسنجان را جنگلهای سرسبز و کوههای سربلند با مناظر بدیع احاطه کردهاست. از مناظر دیدنی ارسنجان میتوان به جنگلهای سرسبز طبیعی بناب، فیجان، خلیل بگ، تنگ شکن و چشمه سارها، ارتفاعات دال نشین، قله قلات، دریاچه طشک، غار ضحاک، چشمه شیرخون، پیر باصفا، تک درخت روییده بر سنگ (مروارید سبز) و باغهای سرسبز شمال و غرب جنوب ارسنجان اشاره کرد. با توجه به اینکه آب بناب از وسط جنگل با پوشش کانال در تمام فوصل سال جاری است مکان مناسبی جهت توسعه تفرجگاه میباشد.
پوشش گیاهی و درختان این منطقه شامل درختان کهن بنه، الوک، انجیر کوهی، گز، تنگز و گیاهانی چون جاشیر، آویشن برگ پهن، آویشن برگ نازک، کنگر، قارچ کوهی، بن سرخ، پیازوک، پونه، نعنای وحشی، گل یخ و بسیاری از این قبیل میباشد.
از آثار تاریخی این شهرستان می توان به تل تیموران، ایوان قدمگاه، قصر منوچهر، مدرسه سعیدیه ارسنجان، مسجد جامع، قلعه ی گچی مربوط به زمان اسماعیلیه ، آسیاب آبی تل سفید ، تنوره و برج آسیاب ملکشاه ، سد دختر اشاره کرد.از سوغات ارسنجان میتوان به رب انار ارسنجان با شهرت جهانی ،حلوای سین، آبنبات مشهور ارسنجان، زرد انار، سفیداب، بنه، اناردانه و تک اشاره کرد.